Geld als buffer voor arm jong gezin
De familie van Chaltu bezit een klein stukje land dat ze bewerken tijdens het regenseizoen, maar in dit semi-droge gebied is al maanden geen druppel regen gevallen. Met de komst van corona is de situatie van Chaltu's gezin alleen maar uitzichtlozer geworden. Ze maakt zich zorgen over de gezondheid van haar kinderen van 8, 5, 3 en een tweeling van negen maanden oud.
"Op hun leeftijd moeten ze evenwichtig eten, maar dat heb ik ze nog niet kunnen geven," vertelt de 22-jarige moeder met trieste ogen. "Ik voed ze met wat ik eet, meestal brood gemaakt van maïsmeel - als ik dat heb. Soms geef ik ze maaltijden zonder vitaminen, alleen maar om ze in leven te houden. Soms moeten ze slapen zonder avondeten en de tweeling ligt dag en nacht aan de borst."
Gezinnen die de pandemie in extreme armoede ingingen, zitten met een nog groter dilemma over hoe ze in hun voedselbehoeften kunnen voorzien, want de honger neemt toe. Voedsel is overal op de markt verkrijgbaar, maar de voorraden zijn een stuk kleiner geworden door de lockdowns en reisbeperkingen, wat ook gevolgen heeft gehad voor het vervoer van goederen. Het gevolg: de prijzen van basisvoedingsmiddelen als meel, rijst en bakolie zijn de pan uit gerezen.
“Soms moeten mijn kinderen slapen zonder avondeten en de tweeling ligt dag en nacht aan de borst.”
Vrijheid om te beslissen
Uit bezorgdheid over de gevolgen van corona voor arme gezinnen, gehandicapten en bejaarden, heeft de Dutch Relief Alliance (DRA) een noodhulpprogramma opgezet om deze kwetsbare mensen te helpen door in hun onmiddellijke basisbehoeften te voorzien. Onder meer met geld dat de ontvangers naar eigen inzicht kunnen besteden. Chaltu ontving de cash steun, omdat haar familie arm is en ze een handicap aan haar linkerbeen heeft.
"Met de 1.200 birr (23 euro) die ik in de eerste ronde kreeg, heb ik de huishuur van 120 birr (2,30 euro) per maand betaald en een paar kilo maïs en andere voedingsmiddelen voor mijn kinderen gekocht", vertelt Chaltu terwijl ze de tweeling de borst geeft, zittend op een kleurig geweven bamboematje dat op de zandvloer van haar huisje ligt.
Ze vermaalt de maïs tot meel om brood te maken. "Ik heb het geld van de tweede ronde gebruikt om de achterstallige huur te betalen, omdat de landheer ons dreigde uit te zetten, vervolgens heb ik eten gekocht en met het restant ben ik met mijn kind naar de dokter geweest.”
Eén van de tweelingkinderen is regelmatig ziek, maar Chaltu kan het zich niet veroorloven om elke keer als ze ziek is naar de dokter te gaan. Hoewel het geld niet genoeg is om haar gezin van te onderhouden, geeft Chaltu aan dat het ‘haar leven wel heeft verbeterd’. Ruim 4.000 kwetsbare gezinnen in de regio Oromia hebben via de DRA vrij te besteden geld ontvangen.
"Ik volg de lessen die ik geleerd heb om mijn gezin te beschermen tegen corona."
Schoon water
Naast de bijtende economische crisis als gevolg van corona zorgde het chronische watertekort ervoor dat handen wassen om zich te beschermen tegen het virus lange tijd geen prioriteit was. Jarenlang waren de bewoners voor hun waterbehoeften afhankelijk van de vervuilde rivier de Shebelle. Met de Covid Joint Response zijn negen waterpunten in de regio Oromia hersteld en zijn zeep en mondmaskers uitgedeeld. Tegelijkertijd is voorlichting over de pandemie gegeven. Toegang tot schoon en veilig drinkwater beschermt gezinnen niet alleen tegen corona, maar vermindert ook de prevalentie van door water overgedragen ziekten.
Ook Chaltu heeft geleerd hoe ze een mondmasker moet dragen en regelmatig haar handen moet wassen. Eenvoudige toegang tot schoon water is echter haar grootste vreugde. "Ik volg de lessen die ik geleerd heb om mijn gezin te beschermen tegen corona," vertelt Chaltu, naast haar ligt haar kruk die ze nodig heeft om te kunnen lopen.
Door haar handicap kan ze geen karweitjes doen zoals water halen en ze vertrouwt op familieleden, waaronder haar nicht Dubane, om haar te helpen. "We hebben nu genoeg water om in onze behoeften te voorzien en om onze handen te wassen. Het kraanwater is heel schoon als je het door glazen bekers bekijkt en het smaakt anders.
Ik gebruik het rivierwater niet meer om te koken of te drinken. We gebruikten het vroeger, omdat we geen keus hadden, maar we hadden vaak buikpijn, jeuk of giardiasis, een infectie aan de darmen ."
“Ons leven is veranderd sinds de eerste toelage. Mijn kinderen en ik zouden het zonder dit project niet hebben gered. Het is dankzij de steun dat we vandaag nog leven."
