Voedselhulp brengt verlichting in leven van ontheemd gezin
De Somalische regio in Ethiopië zucht onder de continue droogte en de gevolgen van het coronavirus. Een dodelijke combinatie, die de nood voor vele ontheemde gezinnen nog verder heeft doen toenemen. Dutch Relief Alliance (DRA) heeft in samenwerking met lokale ngo’s en overheden levensreddende humanitaire hulp geboden aan ruim 276.000 uiterst kwetsbare mensen. CARE, Cordaid, SOS Kinderdorpen, Stichting Vluchteling en Tearfund deden dat in de vorm van voedselhulp, contant geld, water, hygiëne en sanitaire voorzieningen, mobiele gezondheidszorg en duurzame steun bij het heropbouwen van de kostwinning.
Op zoek naar beter oorden
“Ik was veehoudster”, begint Raho - een 41-jarige moeder van zeven, “tot een vijf jaar durende droogte onze hele veestapel doodde. Ik had 70 kamelen en 300 geiten. We hadden een goed leven. Alleen onze ezel overleefde, gelukkig, want hij droeg mijn jongste kinderen toen we op zoek gingen naar een nieuw onderkomen.”
“We hebben dagenlang door de verzengende hitte gelopen op zoek naar een plek waar we ons konden vestigen. Mijn kinderen leden honger, waren doodop. We bereikten dit kamp (ontheemdenkamp, red.) en hoopten op hulp van de gastgemeenschap.” Inmiddels woont de familie er al vijf jaar, maar de situatie is er nog niet veel beter op geworden.
Spijbelen om hout te verkopen
Raho: “Toen ik geen werk kon vinden, ben ik boomtakken en schors gaan verzamelen, in de bush 15 kilometer verderop. Het is telkens een hele onderneming, ik laat de kinderen bij een familielid die ook in dit kamp woont – mijn man is vertrokken om een militaire opleiding te volgen.” Met de verkoop van het brandhout koopt Raho eten, maar het is vaak niet voldoende om in alle behoeften van haar gezin te voorzien.
“Ik vind het erg dat ik niet in staat ben zelf goed voor mijn kinderen te zorgen.”
"Het inkomen is om te overleven. We eten minder om te sparen voor de volgende dag. Mijn twee oudste zonen, 19 en 17 jaar oud, helpen vaak mee om bij te dragen aan het inkomen.” Met bedrukte stem vervolgt ze: “Ze spijbelen drie dagen per week om het brandhout dat ze hebben verzameld, naar de markt te brengen. Dat drukt mij op het hart. Ze missen onderwijs en mijn kinderen gaan alsnog vaak met honger naar bed. Ik vind het erg dat ik niet in staat ben zelf goed voor mijn kinderen te zorgen.”
De pandemie heeft de voedselcrisis voor kwetsbare kinderen en gezinnen verder vergroot. De prijzen van basisproducten zijn gestaag gestegen door de vervoersbeperkingen om het virus een halt toe te roepen. “Het heeft mijn gezin aan de rand van de afgrond gebracht.”
Hulp komt – geen voedselstress meer
Raho was aan haar laatste restjes bloem begonnen toen de DRA in januari 2021 begon met voedseldistributie in het kamp. Ze behoorde tot de 39.300 mensen in ontheemdenkampen in de buitenwijken van de stad Gode, die hulp ontvingen. De noodvoedselmand bevatte 25 kg rijst, meel, bakolie en melkpoeder. “We konden de afgelopen periode weer naar tevredenheid eten, want ik had veel voedsel in huis," zegt Raho zichtbaar tevreden terwijl ze laat zien wat er nog over is van het rijstrantsoen.
Mijn kinderen hebben weer energie
Zittend voor de ingang van haar compound maakt ze tijdens het praten injera (een sponsachtig plat brood gemaakt van meel, red.) klaar. Enkelen van haar kinderen, gekleed in schooluniform, zitten op de zandvloer in één van de vier hutten op het terrein, druk bezig het brood met saus te eten.
"Het leven van mijn kinderen is beter en ze zijn gelukkig," zegt Raho met een lach. "Dat voel ik echt. Als kinderen genoeg te eten krijgen, kunnen ze weer groeien. Als ze te weinig krijgen, zijn ze niet hetzelfde. Ze kunnen nu ook weer naar school, hebben energie om te spelen. Ze zijn weer blij.”
"Het leven van mijn kinderen is beter en ze zijn gelukkig. Ze hebben energie om te spelen. Ze zijn weer blij."
Bewustwording, hygiëne en schoon water
Naast voedsel was de DRA-steun aan de gemeenschap ook gericht op bewustwording over het belang van handenwassen en zijn zeep en mondmaskers uitgedeeld om de verspreiding van corona tegen te gaan.
De zeep die Raho van de DRA kreeg, is inmiddels op. Ze is er nog niet in geslaagd om een nieuwe voorraad aan te leggen, maar haar kinderen dragen nog steeds de wasbare maskers naar school. Handhygiëne is uiterst lastig in deze gemeenschap waar schaarste is aan water en gebrek aan zeep.
Wanneer het budget het toelaat, koopt Raho haar watervoorraad bij de birkas (ondergrondse wateropslagtanks) in de stad. De kosten per vat zijn gestegen door de droogte. Ook de DRA heeft water geleverd, maar dat is al enige tijd geleden. Het maakt dat de familie weer haar toevlucht zoekt tot het bruine water uit de vervuilde Shebelle rivier, twee uur verderop.
“De hulp heeft ons de broodnodige hoop gegeven in deze moeilijke tijd.”
"We drinken het zo rechtstreeks uit de rivier, wanneer de zuiveringstabletten die het water zuiveren niet beschikbaar zijn," vertelt Raho. “De risico’s baren me zorgen, maar we hebben geen andere keus.”
Nu de gezamenlijke hulpactie van de DRA is afgesloten, blijven de humanitaire behoeften onder de heersende omstandigheden nijpend. Ondanks dat ziet Raho lichtpuntjes. “De hulp heeft ons de broodnodige hoop gegeven in deze moeilijke tijd. Maar we hebben nog wel wat hulp nodig om de veerkracht en zelfredzaamheid van de ontheemde gezinnen in mijn gemeenschap te bevorderen, zodat we allemaal weer op eigen benen kunnen staan.”
