Ravi was zes jaar toen hij en zijn oudste zusje uit huis werden geplaatst. Ze kwamen op verschillende plekken terecht. Hun jongere zusje bleef thuis, net als het broertje dat later geboren werd. Jarenlang ging Ravi van opvangplek naar opvangplek. Het doet hem nog steeds pijn dat hij niet met zijn broer en zussen is opgegroeid.

“Nadat ik als zesjarig ventje uit huis werd geplaatst, volgde een lange periode van verschillende opvangplekken. Al met al heb ik het grootste deel van mijn jeugd in groepshuizen gewoond. Daar woonde ik dan met een stuk of acht kinderen, begeleid door twee groepsleiders. De groep waar ik uiteindelijk op mijn twaalfde terechtkwam, was een fijne plek. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mocht blijven. Hier mocht ik zijn wie ik was en werd er naar me geluisterd. Hier praatten de begeleiders mét mij, in plaats van over mij. Als ik boos of vervelend was, gaven ze me geen straf maar zochten ze naar de reden voor mijn gedrag, om dáár vervolgens wat aan te doen.”

Zoveel gemist

“Er is veel misgegaan in mijn jeugd. Steeds kreeg ik te horen dat ik snel terug zou gaan naar mijn moeder, dat het maar een tijdelijke plaatsing was. Hierdoor had ik nooit rust. Ik wilde me nergens thuis gaan voelen, want ik ging toch bijna weer weg. Dacht ik. Ik vind het heel pijnlijk dat wij, mijn twee zussen, mijn broer en ik, niet samen zijn geplaatst. Daar hebben we nu nog steeds last van. We hebben zoveel van elkaars leven gemist. We zien elkaar wel en ik zou alles voor mijn familie doen, maar een echte liefdevolle band hebben we niet.”

Meer aandacht

“In denk dat er in de jeugdhulp veel beter en met meer aandacht gekeken en geluisterd moet worden naar het kind. Wat is er precies aan de hand en wat heeft dit kind nodig? Omdat in mijn geval terugkeer niet mogelijk was, was het veel beter geweest als ik samen met mijn zusjes en broertje in één gezin was geplaatst. In het pleeggezin waar ik even woonde, heb ik een echt familiegevoel ervaren en dit had ik heel graag met mijn zusjes en broer willen delen.”

Ravi Debisarun (30) is zzp’er en werkt als ervaringsdeskundige in de jeugdhulp. Vanuit het project ExpEx (Experienced Experts) traint hij jonge mensen die uit de jeugdhulp komen om hun verhaal te delen met jongeren die nu in de jeugdzorg zitten. “Met mijn ervaring wil ik jongeren helpen die in hetzelfde schuitje zitten als waar ik in zat.”